“Το βιογραφικό στον κατάλογο που συνοδεύει το δίσκο αναφέρει το βραβείο που κέρδισε ο τραγουδιστής το μακρινό 2005, πράγμα που σημαίνει πως ο Έλληνας βαρύτονος Γιώργος Κανάρης είναι στο προσκήνιο αρκετό καιρό. Η φωνή του, δυναμική και στοιβαρή στη χαμηλότερη περιοχή, δε χάνει το χαρακτήρα της όταν η μουσική ανεβαίνει πάνω στο πεντάγραμμο. Αντιθέτως, ο ακροατής παρατηρεί μία ανεπαίσθητη αίσθηση πίεσης, χωρίς κραυγές. Και βεβαίως εννοείται ως φιλοφρόνηση! Προβάλλει μια λεπτή, σίγουρη μουσική γραμμή, το κούρδισμα είναι αψεγάδιαστο και χωρίς φωνητικές ιδιορρυθμίες. Όλα αυτά καθιστούν την ακρόαση μια εξαιρετικά ευχάριστη εμπειρία.
Υποθέτω πως η μητρική γλώσσα του Κανάρη είναι η ελληνική, μια γλώσσα που μου είναι τελείως άγνωστη. Γνωρίζω ωστόσο πολύ καλά πόσο μεγάλη πρόκληση είναι να τραγουδάει κανείς στα γαλλικά. Είναι ξεκάθαρο πως ο Κανάρης αφιέρωσε χρόνο για να υπερνικήσει αυτά τα δύσκολα φωνήεντα, και μόνο λίγα τον νικούν. Εκεί που ο Κανάρης αισθάνεται σα στο σπίτι του είναι στα ελαφότερα τραγούδια- η προηγηθείσα Serenade florentine για παράδειγμα. Και ακόμα περισσότερο στο επόμενο, το Extase, μια υπέροχη ερμηνεία ενός ιδιαιτέρως υπέροχου τραγουδιού. Η υπέροχη μείζονα κλίμακα στο ακόλουθο Chanson triste φέρνει χαμόγελα. Εδώ μπορεί ο Κανάρης να ανοίξει και να εκφραστεί όπως θα έκανε για παράδειγμα στον Verdi. Είναι φλογερό, πανέμορφο τραγούδι γεμάτο πάθος.”

“Από το 2009 ανήκει ο βαρύτονος Γιώργος Κανάρης στο έμψυχο δυναμικό της Όπερας της Βόννης. Μαζί με τον μαέστρο και πιανίστα Thomas Wise αφοσιώνεται για ακόμη μία φορά στο ρεπερτόριο του Lied. Προσφάτως κυκλοφόρησε το CD με τίτλο „Songs of Yearning -Sehnsuchtslieder”, με τη συλλογή τραγουδιών του Σούμπερτ “Schwanengesang” and και τον κύκλο τραγουδιών του Μπετόβεν “An die ferne Geliebte”. Στο δίσκο αυτό ο Γιώργος Κανάρης αναδεικνύει ξανά, παράλληλα με τη σταδιοδρομία του στην όπερα, το τεράστιο ταλέντο του στο Lied.”